Po modzie na muskularność empirową i szlachetną smukłość romantyków tolerowano postać niską, krępą. Może zresztą i świadomie w modzie tej ponownie podkreślano horyzontalność w przeciwieństwie do klasycznej pionowości empiru. Wyraźnie szerokie elementy, a więc: głowa, ramiona z górną częścią rękawów, biodra i spodnie powyżej kostek upodabniały modną sylwetkę mę^ką biedermeieru do kobiecej, zwłaszcza w górnej połowie ciała, której zarys przypominał kształt serca. W szczegółach wyglądało to następująco: modna była głowa duża, twarz szeroka, omal że nie okrągła, w przeciwieństwie do niedawno modnego gotyckiego wzoru.
