Nie chciał się wyróżniać jak romantyk. Przeciwnie, chciał być raczej anonimowy, niepozorny, gdyż o wiele lepiej mogło mu to pomóc w zawodzie. Miejsce ideału romantycznego mężczyzny zajęła przeciętność zarabiającego człowieka. Kostium biedermeierowski, inaczej niż romantyczny, nie nawiązywał do ściśle określonej budowy ciała mężczyzny ani do jego wieku. Nie poprawiał figury, nie chciał jej odmłodzić. W tym względzie był demokratyczny, dostosowany nawet , do mężczyzn z dużą głową, z krótką szyją, z dużym brzuchem, z krótkimi nogami. W każdym szczególe był inny niż ubiór romantyków. Ale przez to również ukazywał swoją funkcję. Bankier czy fabrykant nie musiał być fizycznym bóstwem.
