Redyngota i surdut były strojem podobnym, skoro u nas słynny kostium napoleoński nazywano ówcześnie surdutem. Były to ubiory z pełnymi połami, do kolan, a więc dobrze okrywające figurę, o szerokich ramionach, z tyłu też szerokie, nawet fałdziste, z niskim stanem w okresie biedermeieru, rozszerzone u dołu na wzór krynolin kobiecych i pozornie skracające nogi. Stan w redyngotach był wcięty. Długie poły przeszkadzały w ruchach, ale w domu można było nosić surdut nie zapięty, a ponadto, zgodnie z mieszczańskim obyczajem, modne było trzymanie rąk w kieszeniach spodni.
