Tezę tę potwierdza reprezentacyjna suknia czasu, krynolina, noszona przez cesarzową i jej służące, przez wszystkie kobiety biedne i bogate w wiktoriańskiej Anglii, w Prusach, w podzielonej Polsce. Ale wtedy dla mężczyzny wybrać by trzeba przywrócony do łask fraczek dworski, jedwabne pończochy, krótkie spodnie. A przyjęcie takiego modelu wzorowego mężczyzny dla lat od 1848— 1870, czyli dwu lat drugiej republiki i dwudziestu lat drugiego cesarstwa, byłoby krzywdzące i niesłuszne. Dworak, przebierający się w taki sposób dla pozyskania uśmiechu małego Napoleona, mógł być ważną figurą, ale nie on decydował.
