Później, w drugiej połowie i pod koniec osiemnastego stulecia, w epoce oświecenia, rozsądny człowiek pokochał bardziej wieś niż miasto. Przebywanie w dużych miastach brudnych, nie skanalizowanych, nie wybrukowanych, nie oświedonych, pełnych nędznych ludzi wydawało mu się absurdem w porównaniu z urokami zdrowego życia na prowincji. Zewnętrznym przejawem tej niechęci do miasta był nowy przedmiot, który zjawił się wtedy w ręce lubiącego wieś eleganta: laska. Przedtem i przez lat dwieście idealny mężczyzna nie rozstawał się ze szpadą. Nawet maleńkie dzieci, oczywiście arystokratyczne, musiały nosić szpady przy boku. Oznaczało to gotowość do obrony honoru.
