Stanowiła okrycie głowy magów ze Wschodu, później wyswobodzonych niewolników, potem weneckiego doży. W każdym czasie wyrażała .niebezpieczeństwo i moc. A jeżeli historia jej była niejasna, tym lepiej. W ostatnim wydaniu czapka była najwygodniejszym w pracy nakryciem głowy marynarzy czy galerników, którzy przyjść chcieli na pomoc paryskiej rewolucji. Nie wiadomo, jaka przyczyna i wersja ostatecznie zwyciężyła. W każdym razie „prawdziwy sankiulota” z roku 1793 nosił na głowie czapkę z jednym rogiem skierowanym w przód. Była zaprzeczeniem wszystkich zasad we Francji, gdyż czapki w tym kraju nikt od średniowiecza nie widział.
