Były one na pewno bardziej praktyczne niż dworskie, francuskie, ale przecież tak samo bogate. Z drugiej strony autentyczni rewolucjoniści zaczęli nosić spodnie wełniane lub lniane, długie do połowy łydek, szerokie, rurowate, u dołu rozcięte i bez mankietu, zapinane z przodu na klapę, z dwiema kieszeniami . z przodu. Były to spodnie do pracy rolnika czy marynarza; nie uciskające łydek,’ swobodnie przesuwające się na nodze, nie krępujące ruchów nawet przy pracy na statku, przypominającej gimnastykę. Ich nazwa bezpośrednia: pantalony pochodziła od Pantaleona, postaci komicznej z komedii włoskiej, ubranej przesadnie szeroko. Ale nawet i w tej komedii pantalony miały ludowe pochodzenie.
