Rozwój szedł od obcisłych, niemal opinających nogi pantalonów, jakie nosili eleganci drugiego gotyku, czyli romantyzmu nr 1, do szerokich spodni mężczyzn szanujących krynoliny. Naprzód więc starsi panowie upierali się przy wąskich spodniach, a młodzi z nich się śmiali. Mniej więcej od roku 1852 spodnie rozszerzyły się ogromnie w kolanach. Niewątpliwie taki krój doskonale nadawał się do wycieczek, do wspinania się po rusztowaniach, ale był nieco przesadny. Mężczyzna naprawdę wykwintny był wtedy najszerszy w ko- lanachy upodabniając się do sylwetki ^ny/W roku 1866, gdy panowanie krynoliny zaczęło się chwiać, pantalony wracały do normy. W tym okresie zaprzestano również używania strzemią- czek pod stopami. Noszono chętnie materiały w paski i kraty, bardzo szerokie, wyraźne.
