W dniu ślubu, pogrzebu, na królewskich pokojach, na imieninach i przy innych ważnych okazjach szlachcic występował z karabelą. Ale nawet do pojedynku rzadko służyła. Taki strój narodowy, Iudowoturecki, był jednym tylko ze strojów Polski historycznej. On był najbardziej reprezentacyjny, najpowszechniej używany i ten ubiór nazywano polskim. Obok istniały w miarę przewagi wpływów także inne stroje, odmienne, noszone zwłaszcza przez królów ze względu na ich sympatie. Były to stroje: włoski, turecki, hiszpański Henryka Walezego i Zygmunta III; niemiecki i węgierski Stefana Batorego. Strój włoski, wprowadzony przez Zygmunta I i przez Bonę, zachowany jest w ich portretach.
