Arystokraci, nie mający wiele do roboty, unikający ’ sportowych rozrywek, mogli w swym ubiorze pokazać wykwint, dostosowanie się do pory dnia i sytuacji zgodnie z etykietą. W miejsce dawnej brutalnej jednolitości żołnierskiej. Za Napoleona obowiązywał wprawdzie kostium dworski w odróżnieniu od codziennego, ale była to sprawa podziału tygodnia na dni święta i pracy.fŻa czasów restauracji wrócił rytuał przebierania sfę dla samego ubioru. Przeciętny elegant miał więc zwykłe ubranie domowe, nie krępujące neglige dla bliższych przyjaciół, strój do jażdy konnej na przechadzkę ranną, strój wyjściowy miejski na popołudnie, kostium wieczorowy do teatru czy na kolację i wreszcie strój galowy, zastrzeżony na dworskie przyjęcia.
